Serwantka Holandia I poł. XIX w.

Miejsce i czas powstania: Holandia, I poł. XIX w.

Materiały: konstrukcja – dąb; fornir – orzech; intarsja – bukszpan; okucia – stal, mosiądz, mosiądz odlewany złocony

Wymiary: 199 x 97,5 x ok. 53 cm; nastawa – 117 x 86,5 x 47,5 cm

Serwantka wyróżnia się charakterystyczną dla holenderskiego meblarstwa intarsją floralną, złożoną z jasnych motywów na ciemnym tle – główek kwiatowych (goździków, peonii, tulipanów, różyczek) na esowatych, cienkich łodyżkach, z liśćmi o wydłużonym, ostrościętym wykroju, a także wazonami z kwiatami, wzbogaconą ptakami. Dekoracje pokrywały niemal całą powierzchnię zarówno mebli skrzyniowych jak i szkieletowych, a efekt malarski osiągano rytowaniem zapuszczanym na czarno i podpalaniem. Początek tego rodzaju zdobień w Holandii związany jest połową XVIII w., a ich źródłem były francuskie intarsje wprowadzone przez Andrea Charlesa Boulle’a w końcu XVII w. Używane były do mebli o formach rokokowych i późnobarokowych, często tworzących komplety. Meble z tego rodzaju dekoracją były wytwarzane jeszcze na pocz. XIX w., a dużą popularnością cieszyły się ponownie od połowy tego stulecia, w okresie powrotu do form epok historycznych. Typowe dla tego regionu artystycznego jest użycie w konstrukcjach meblowych dębu oraz podwieszanych wewnętrznych szuflad o niewielkiej głębokości.